Op zaterdag 25 november was de Mensenbieb in bibliotheek Het Groene Hart in Woerden. Al vanaf het begin was de belangstelling naar de levende boeken groot.
Homoseksualiteit, blind zijn, islam, eenzaamheid en transgender zijn, er was een brede keuze aan onderwerpen. Een bezoeker bekende het een beetje gênant te vinden om zo doelbewust een inkijkje te willen hebben in het leven van transgender Colline, maar ze werd geraakt door haar enorme openheid en kwetsbaarheid. Colline: “De gesprekken zijn prachtig en ik leer mezelf er ook beter door kennen. Voor mij is het geen probleem als anderen mij vreemd en gek vinden. Ieder mens heeft wel iets ‘geks’ waar hij of zij mee moet dealen. Ik maak mij niet druk om opmerkingen en vreemde blikken, en probeer er iets gewoons van te maken. Schaamte voel ik niet meer, ik heb mezelf volledig geaccepteerd. En daarmee voel ik mij écht mens.”
Een gesprek met levend boek Frank en wethouder Yolan gaf nieuwe inzichten in het leven van iemand die van een rolstoel afhankelijk is. Veel mensen denken dat onze samenleving openstaat voor mensen in een rolstoel, maar niets blijkt minder waar. Zo wordt Yolan in restaurants niet altijd vriendelijk ontvangen en ook niet altijd voor volwaardig aangezien. Frank heeft vaak hinder van de slechte toegankelijkheid in uitgaansgelegenheden en het ontbreken van de juiste informatie. Zo ontbreekt een gehandicaptentoilet nog wel eens. “Mensen zijn zich niet bewust van de uitdagingen waar rolstoelgebruikers mee te maken hebben. Veranderingen verlopen daardoor moeizaam,” aldus Frank. Zelf richtte hij de WheelChair Mafia op, een platform op social media, met als doel om kritisch en met humor bewustwording en verandering te creëren.
TV Utrecht interviewde Frank Vaatstra, die dakloos werd. Hij had een mooie baan als IT-er, maar raakte door persoonlijke omstandigheden zijn huis kwijt. Frank: “De mensen die mij spreken zijn vaak verrast als ze horen dat ik niet altijd dakloos ben geweest en ooit een goede baan had. Opeens beseffen ze dat dit hén ook zou kunnen overkomen. Ik vertel ze hoe ik stapje voor stapje de weg naar boven vond. Als je dakloos wordt, hoeft dat niet te betekenen dat je dat altijd blijft.”
Naarmate de middag vordert, wordt het rustiger in de bibliotheek. Ruim veertig gesprekken zijn er gevoerd, sommige met een heel gezin en met vele enthousiaste reacties als resultaat: ‘Goed dat dit zo georganiseerd is, erg interessant!’, ‘Ik heb een mooi diepgaand gesprek gehad. Fijn om iemand zo te ontmoeten!’ En: ‘Zeer bedankt voor jullie initiatief, dat de wereld een stukje beter maakt.’
