Vroeg na het eerste bombardement
van de oorlog
zaaide ik de eerste bloemen
in jouw ogen
Toen jij het bommen liet regenen
realiseerde ik me dat je zwak
en een lafaard bent
Hoewel ik een kleine tak ben
die alleen sterk genoeg is
om een roos aan te hangen
stierf ik niet
en mijn dromen ook niet
Hoe vind jij dat, mijn vijand?
Wat zou jij doen met een tuin
die met elke martelaar groeit
door de dromen van haar bloemen?
Ik ben niet dood
veel mensen zijn vermoord
en zij droegen mij hun dromen over
Hoe meer je ons dood gooit
hoe breder onze voetstappen
Wij gaan verder dan jouw zandgrens
Toen jij bommen liet regenen
om ons te laten sterven
wist ik dat onze bloemen
in de hele wereld hun geur
zouden blijven verspreiden.
Tania Asaad
Tania Asaad is civiel ingenieur, afkomstig uit Aleppo, Syrië. Ze werkte 26 jaar bij de Tishrin stuwdam in de rivier de Eufraat. In 2016 vluchtte ze vanwege de oorlog naar Nederland. Ze werkt als vrijwillig tolk voor VluchtelingenWerk Nederland en is levend boek bij de Mensenbieb.
